Kody błedów OBD

Skąd się wzięło OBDII/EOBD? Wszystko zaczęło sie w ... USA. Z uwagi na wzrastające zanieczyszczenie środowiska naturalnego, w roku 1966 w stanie Kalifornia wprowadzono limity ograniczające ilość substancji toksycznych emitowanych przez pojazdy samochodowe. Kilka lat później Kongres USA powołał rządową agencję EPA (Environmental Protection Agency), do której zadań należało między innymi opracowywanie norm emisyjnych dla pojazdów samochodowych, a także kontrola ich przestrzegania. Aby sprostać rosnącym wymaganiom EPA - producenci zmuszeni zostali do przyspieszenia prac nad elektronicznie sterowanymi układami dostarczania paliwa, wprowadzenia dodatkowych czujników, sterowników itp W latach 70-ych pojawiły się pierwsze pokładowe systemy diagnostyczne. Każdy producent opracował własne procedury identyfikacji usterek, standardy transmisji danych z systemu do urządzeń zewnętrznych, oraz traktował informację o kodach błędów i stanie silnika jako wiedzę "fabryczną" - dostępną dla ograniczonej liczby odbiorców posiadających firmowe czytniki (skanery) diagnostyczne. Taki stan rzeczy był korzystny tylko dla koncernów samochodowych - niebawem jednak wszystko miało ulec zmianie... W roku 1988 SAE (Society of Automotive Engineers) wprowadziło pierwszy dokument standaryzujący złącze diagnostyczne, oraz protokół komunikacji. Przy współpracy z EPA, oraz CARB (California Air Resources Board) - powstawały coraz to nowe dokumenty normalizacyjne. Owocem prowadzonych wspólnie prac stał się system OBD II - obowiązujący w USA od 1 stycznia 1996 roku. Regulacje zawarte w dokumentach opisujących OBD II standaryzują procedury diagnostyczne wszystkich emisyjnie krytycznych elementów układu napędowego i tworzą podstawy do standaryzacji diagnostyki wszystkich podzespołów pojazdu. Z uwagi na zakres i szczegółowość wprowadzonych przepisów, oraz rygorystycznie określone wartości dopuszczalnych parametrów niezawodnościowych i emisyjnych, spełnienie wymagań norm OBDII stanowi wyzwanie dla przemysłu motoryzacyjnego porównywalne do wprowadzonych w latach 90-tych norm na toksyczność spalin. Jako pewnik można traktować stwierdzenie, że technologia generowana przez regulację OBDII będzie określała rozwój przemysłu samochodowego zarówno w sferze produkcji, projektowania, jak i jego eksploatacji pojazdów. Co to jest DTC? DTC (Diagnostic Trouble Code) - kod usterki. Standard OBDII / EOBD wprowadził ściśle określony format kodów usterek i określił sposób opisu. Ponadto część kodów została zdefiniowana w przepisach SAE, oraz ISO. Kod usterki składa się z 5 znaków tworzących cztery pola; sposób odczytu i interpretacji kodu DTC przedstawia poniższy przykład: P O 3 0 1 P B - nadwozie (Body) C - podwozie (Chassis) P - układ napędowy (Powertrain) U - komunikacja (Network Communication) 0 - kod usterki standaryzowany w dokumentach ISO/SAE 1 - kod usterki zdefiniowany przez producenta 2 - kod usterki standaryzowany w dokumentach ISO/SAE 3 - kod usterki standaryzowany w dokumentach ISO/SAE 3 Określenie podukładu w którym wystąpiła usterka. W tym przykładzie jest to układ zapłonowy. 01 Szczególowe informacje o usterce. W tym przykładzie: wypadanie zapłonów w cylindrze 1. W systemach OBDII/EOBD rozróżnia się dwa rodzaje usterek: Błędy oczekujące - są to usterki, które pojawiły się po raz pierwszy i nie zostały jeszcze potwierdzone. Po stwierdzeniu wystąpienia danego błędu odpowiednią liczbę razy, w tych samych warunkach pracy silnika, zapisany zostaje on w pamięci jako błąd zarejestrowany. Błędy oczekujące nie zapalają lampki MIL Błędy zarejestrowane - są to usterki, których występowanie zostało potwierdzone. Ich obecności towarzyszy zapalenie lampki MIL. Jak wygląda złącze diagnostyczne? W przypadku systemu OBDII/EOBD złącze jest znormalizowane. Przykładowy widok złącza dla firm Renaul i Volvo Co to są tryby diagnostyczne? Procedury diagnostyczne podzielone zostały na tryby (ang. mode). Istnieje 9 podstawowych trybów diagnostycznych: Tryb 1 - odczyt parametrów bieżących Tryb 2 - ramki zamrożone (parametry pracy silnika zapamiętane w chwili wystąpienia usterki) Tryb 3 - kody usterek Tryb 4 - kasowanie informacji diagnostycznej (w tym kodów usterek) Tryb 5 - dane z czujników tlenu Tryb 6 - wyniki wykonania monitorów Tryb 7 - oczekujące kody usterek (nie potwierdzone) Tryb 8 - test elementów wykonawczych Tryb 9 - dane identyfikacyjne (VIN, CID, CVN)

  PRZEJDŹ NA FORUM